Աշունը գյուղի վրա տարածվում էր վերջին հովեկների հեռանալուց հետո, երբ գյուղը մեկեն լռում էր, ափսոսում գնացողներին, խաղաղվում ու թախծում։ Լուռ ու լքված էին լինում…